به نقل از «خبرآنلاین»

مهاجران افغانستانی ؛ بودن یا نبودن ؟ از هزارها تا پشتونها

تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۶۷۱۹۶

در دوره تحصیلات تکمیلی با دوستان هم دوره‌ای قراری گذاشتم که راجع به هر موضوع و رویدادی در حوزه روابط بین‌الملل و علوم سیاسی مطلب ننوشته و به قول معروف همه فن حریف نباشیم و هر کس در حوزه ای با توجه به علاقه مندی و توانمندی خود به نگارش و پژوهش مشغول شود .

امروز ولی در باب موضوعی مطلبی به نگارش دراوردم که در حوزه تخصصی مطالعاتی من نیست و این نوشته صرفا از حضور در محضر اساتید محترم حوزه افغانستان و شبه قاره و حضور در نشست های در این باب بوده است و به علاوه دو مورد دیگر هم باید اضافه کرد که یکی ؛ من نیز همانند اکثر مردم در ایران به صورت روزمره با این موضوع روبرو شده ام که تقریبا در هر خیابان و محله ای در شهر حداقل یک یا چند شهروند افغانستانی مشغول به کار هستند و مورد دوم تجربه برخوردهای است که با دانشجویان افغانستانی در کلاس های خود و یا دردیگر دانشگاهها و اندیشکده ها داشتم و این دیدارها و معاشرت ها معمولا بسیار صمیمانه بوده است .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حاصل این تجربه ها نوشته‌ای است که به صورت کوتاه در این مقاله به رشته نگارش درآورده ام و بیشتر مطلبی است که ممکن است بار تجربه و احساسی داشته باشد تا علمی و تخصصی .

به طور کلی افغانستان به عنوان سرزمین اقوام شناخته می‌شود که شامل چهار قوم عمده پشتون ، تاجیک ، هزاره و ازبک در کنار اقوام کوچکتر ترکمن ، بلوچ و ..... است .

میدان سیاسی افغانستان حاصل شده است از درگیری بین طالبان که در حقیقت یک گروه قومی_مذهبی پشتون تبار و تمامیت خواه است دیگر اقوام این کشور و افغانستان را می‌توان محل نزاع میان قشریون جنوبی و روشنفکران شمالی دانست زیرا اکثریت سه قوم تاجیک و هزاره و ازبک ها که رویکرد معتدل تری در فرهنگ ، سیاست و زندگی روزمره دارند در شمال و مناطق مرکزی افغانستان ساکن هستند و به علاوه اقلیت بیست درصدی جمعیت شیعه در افغانستان نیز در این مناطق و به ویژه در استان هرات زندگی می‌کنند .

مسئله ای که به صورت واضح برای من آشکار شده است که ساکنین شمالی افغانستان و اقوام تاجیک و هزاره و حتی ازبک همدلی بیشتری با ایران ، فرهنگ ایران و زبان فارسی دارند و این مهاجران بعد مدتی زندگی در ایران به گونه‌ای خود را با فرهنگ ایران آسیمیله ( همگون سازی فرهنگی ) می‌کنند به طوری دیگر حتی به عنوان مهاجر قابل تشخیص نیستند .

علاقه این اقوام به ایران حتی قبل از مهاجرات به ایران هم قابل توجه است و بسیاری از آنان علاقه مند و متبحر در ادبیات، شعر و موسیقی فارسی هستند و بعضا بهتر از شهروندان ایرانی ، به عنوان مثال روایت‌های که از علاقه احمد شاه مسعود فرمانده افسانه ای افغانها به شعرهای حافظ بارها نقل و شنیده است و او دشمنی طالبان با اهالی پنجشیر و بدخشان در توجه به همین مسایل می‌دانست .

خاطرم می‌آید که یک بار در کلاس دانشگاه درباره بدخشان و پنجشیر صحبت می‌کردم و اینکه اهالی افغانستانی این شهرها جز علاقه مند ایران هستند که با اعتراض یکی از دانشجویان افغانستانی مهاجر از این منطقه روبرو شدم که می‌گفت «ما افغانی نیستم و ایرانی هستیم و تنها مرز جغرافیایی جعلی بین ما فاصله انداخته است!» این گفته برای من بسیار جالب توجه و تعجب آور بود.

به نظر بیشترین مشکلی که در ایران با مهاجران افغان وجود دارد مهاجرانی هستند که داری ریشه های پشتون بوده که نسبت به اصالت و ریشه خود متصلب ترند و خواهان حفظ فرهنگ پشتونی خود در ایران می‌باشند ، در این بین دیگر مهاجران افغانستانی در ایران از سایر اقوام نیز با پشتون ها در ایران مشکل دارند و این اختلاف از سرزمین افغانستان به ایران نیز کشیده شده است .

به نظر اگر طرحی در مورد ساماندهی مهاجران افغان در ایران در نظر گرفته شود مهمترین نکته ای که باید به آن توجه شود همان وابستگی این مهاجران به گروه قومی می‌باشد که به آن متعلق می‌باشند و می‌توان در مورد اقوامی به غیر از پشتون ها با تساهل و تسامح بیشتری برخورد کرد که بعضا حتی تعلق خاطر بیشتری به ایران دارند تا خود افغانستان .

مسئله اختلاف بین دیگر اقوام افغان با پشتون ها در افغانستان موضوع تازه‌ای نیست و ریشه در تاریخ دارد و به نظر تا این اختلاف به صورت ریشه ای حل نگردد سرزمین افغانستان همواره درگیر نزاع و درگیری است که اثراث این آشوب و ناامنی در سرزمین ایران نیز اثرگذار است ، ریشه‌های این اختلاف چنان شدید است که برخی روشنفکران شمالی افغانستان چاره آن در دوپاره شدن افغانستان و تشکیل کشور جدیدی در شمال افغانستان با حضور اقوام هزاره و تاجیک و ازبک دانسته اند و حتی نام آریانا را برای این کشور انتخاب نموده اند !

ایالات شمالی افغانستان مانند بلخ ، بدخشان و تخار و ... همواره در طول تاریخ به عنوان بازوی شرقی ایران شناخته شده است و جزیی از خراسان بزرگ بوده اند و حمایت از آنان جز وظایف ذاتی ایران است و این حمایت چه به لحاظ مذهبی و چه به لحاظ تفکر ملی و ایرانشهری بسیار حائز اهمیت و اساسی می‌باشد .

* دکترای روابط بین اللمل ، مدرس دانشگاه و مدیر گروه مطالعات کشمکش و همکاری در خاورمیانه در پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1835207

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: ایران افغانستان مهاجرت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۶۷۱۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختلال در ریشه کنی مالاریا در ایران

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، پیام طبرسی متخصص بیماری‌های عفونی، در روز جهانی مبارزه با مالاریا (۲۵ آوریل مصادف با ششم اردیبهشت)، از مالاریا به عنوان بیماری انگلی شایع در جهان نام برد و گفت: حذف و ریشه کنی مالاریا یکی از اهداف سازمان جهانی بهداشت است.

این استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به وضعیت شیوع مالاریا در ایران، گفت: این بیماری در سال‌های دور شیوع گسترده‌ای در کشور داشت، اما با بهبود وضعیت بهداشت در مناطق روستایی و آندمیک مالاریا و تلاش کارشناسان بهداشت محیط و شبکه‌های بهداشتی در سالیان اخیر تا آستانه ریشه کنی مالاریا پیش رفت.
به گفته طبرسی، روند ریشه کنی مالاریا در چند سال گذشته به علت همسایگی با کشور‌های مالاریا خیز در حاشیه جنوب شرقی کشور (افغانستان و پاکستان)، شیوع کرونا و اختصاص تمام ظرفیت شبکه‌های بهداشتی به کنترل کرونا دچار اختلال شد به نحوی که امسال آمار مبتلایان به مالاریا افزایش داشته است.
این متخصص بیماری‌های عفونی گفت:در یک سال گذشته در برخی مناطق به خصوص مناطق جنوب شرقی، شاهد افزایش موارد ابتلا بودیم که وزارت بهداشت در تلاش است بیماری را در آن مناطق کنترل و ریشه کن کند.
انتقال بیماری فقط از طریق پشه آنوفل است و فرد به فرد صورت نمی‌گیرد. به این معنا که در مناطقی که این پشه وجود ندارد حتی اگر فرد مبتلا به مالاریا وجود داشته باشد بیماری منتقل نمی‌شود.
مناطق آندمیک مالاریا در ایران، محدود به استان‌های جنوب شرقی هم مرز با افغانستان و پاکستان است و شیوع و عدم کنترل مناسب مالاریا در این کشور‌ها و وجود مراودات با ایران باعث انتقال مالاریا در استان‌های جنوب شرقی کشور شده است.
افرادی که از مناطق غیرآندمیک به مناطق آندمیک مالاریا سفر می‌کنند باید نکات ایمنی و حفاظتی را برای پیشگیری از ابتلا به بیماری رعایت کنند و با هماهنگی مراکز بهداشتی، داروی پیشگیری از ابتلا به مالاریا مصرف کنند.